داده‌کاوی و مرگ حریم شخصی (Privacy)

همین حالا که دارید این مقاله را می‌خوانید، احتمالا یک نفر در گوشه‌ای از دنیا در حال بررسی ایمیل‌های شماست و جستجوهای شما را نگاه می‌کند تا بیشتر از سلیقه‌ها و علایق شما سر در بیاورد!
دلیل این کار چیست؟ او می‌خواهد تبلیغاتی هدفمندانه به سمت شما روانه سازد. اگر او بفهمد شما در یک ایمیل به دوست خود نوشته‌اید تلویزیون خانه قدیمی شده، و سپس در گوگل به مدل‌های جدید تلویزیون را جستجو کرده‌اید، می‌تواند در هر صفحه‌ای که باز می‌کنید، تبلیغات گوناگون تلویزیون‌های جدید را به سمت شما روانه سازد.
به دست آوردن داده‌ها و اطلاعات کاربران رویای بازاریاب‌ها است. اگر آنها از سلیقه، علاقه‌، نفرت، رفتار و حتی افکار شما سر در بیاورند، می‌توانند بفهمند احتمالا چه چیزهایی می‌خواهید بخرید و شما را به خرید کالای خود ترغیب کنند.
حقیقتش را بگوییم، گوگل خطرناک‌ترین کمپانی دنیاست!

جان دووراک در این خصوص می‌گوید : 
این شرکت، نه تنها همیشه اطلاعاتی عمیق در اختیار دارد، که همواره تلاش می‌کند بهتر و بهتر شود. آخرین باری که به جی‌میل خود سر زدم، دیدم نوشته: «فضای بسیار زیاد! بیش از 7313 مگابایت فضا در اختیار شما می‌گذاریم تا دیگر احتیاجی به پاک کردن هیچ ایمیلی نداشته باشید.» آخرین باری که به این قسمت دقت کرده بودم، فضای صندوق ایمیل من یک یا دو گیگابایت بود. حالا شده هفت گیگابایت و دارد افزایش هم می‌یابد. چرا گوگل اصرار دارد تمام ایمیل‌هایم را روی سرورهایش ذخیره کنم؟ چون دارد من را تحت داده‌کاوی (Data Mining) قرار می‌دهد.
البته من ایمیل‌هایم را روی گوگل نگه نمی‌دارم و آنها را روی سروری که متعلق به دوستم است، ذخیره کرده‌ام. به این ترتیب نگران این نیستم که مورد داده‌کاوی قرار گیرم. اما تصور کنید اگر به 61 هزار ایمیل دریافتی و30 هزار ایمیل ارسالی من دسترسی داشته باشید، چه چیزهایی درباره‌ام خواهید یافت!
می‌توان از این ایمیل‌ها به آسانی رفتار فرد، روابطش با دوستان، اطلاعات بانکی، خصوصیات خوب و بد و همه چیز او را دریافت. 
نمی‌خواهم بگویم گوگل قصد انجام کارهای شریرانه دارد، اما به هر حال این شرکت بیش از همه چیز یک شرکت بازاریابی فناوری است.
اکنون به Blogger و Twitter بیندیشید. 
بسیاری از افراد با استفاده از توییتر و بلاگر، در هر دقیقه هر کاری را که انجام می‌دهند در اینترنت منتشر می‌کنند. طلایی‌ترین نکته ‌برای بازاریاب‌ها، لینک‌هایی است که افراد در توییتر و وبلاگ‌هایشان می‌گذارند. افراد مرتبا در توییتر به سایت‌های دیگر لینک می‌دهند و چون حجم هر توییت محدودیت دارد، از سایت Tiny Url استفاده می‌کنند تا آدرس لینک کوتاه‌تر شده و تعداد کاراکترهای لینک از فضای تعیین ‌شده فراتر نرود. این آدرس‌ها را به آسانی می‌توان ردیابی کرد. به این ترتیب اگر چیزی مورد توجه افراد بسیاری قرار گیرد، می‌توان از آن سوء استفاده کرد و با استفاده از آن کالاهای مختلف را به مردم فروخت. می‌توان رفتار افراد را زیر نظر گرفت و با استفاده از اطلاعاتی که از توییتر و بلاگر به دست می‌آید، بازاریابی بهتر و دقیق‌تری برای محصولات انجام داد.

گوگل تمام اطلاعات جستجوی شما را دارد و آنها را به خوبی و با دقت ذخیره می‌کند. تمام ایمیل‌هایی که نوشته‌اید و دریافت کرده‌اید، در اختیار گوگل است. حال احتمالا نوبت به توییتر خواهد رسید که توسط گوگل خریداری شود. تعجبی ندارد که شعار کمپانی گوگل «شرور نباش» است، چرا که آنها پتانسیل انجام خیلی کارها را دارند.

البته گوگل قصد ندارد با این انبوه اطلاعات، کاری شرورانه انجام دهد. آنها تنها به دنبال بازاریابی و فروش محصولات هستند. این که شما گیاه‌خوار هستید یا طرفدار حفظ گونه‌های در حال انقراض پاندا، باعث نمی‌شود گوگل به تهدید و آزار شما بپردازد. اصلا قرار نیست که گوگل اتفاق بدی در زندگی شما رقم بزند، اما در هر حال این اطلاعات بسیار به کار بازاریابی می‌آید.

اما اگر این اطلاعات به دست افرادی بیفتد که نباید بیفتد چه؟حقیقت آن است که داده‌کاوی به حدی قدرتمند است که تنها برای بازاریابی از آن استفاده نشود. مثلا تاجران می‌توانند داده‌ها را خریداری کرده و از طریق آنها تشخیص دهند که سهام کدام شرکت قرار است افزایش یابد. 
در هر حال، داده‌کاوی آخر و عاقبت خوبی نخواهد داشت. فرض کنید گوگل توییتر را بخرد؛ اتفاقی که بسیار محتمل به نظر می‌رسد. در این صورت آخرین میخ به تابوت حریم شخصی کوبیده خواهد شد.

روز خوبی در حریم شخصی خود داشته باشید!